Ernst Theodor Amadeus Hoffmann jest autorem wielu opowiadań dla dzieci. Między innymi „Dziadek do Orzechów i Król Myszy” niem. „Nussknacker und Mausekonig” które zostało wydane po raz pierwszy w 1816 roku w Berlinie.
Dzięki autorowi miałam możliwość poznania małej Klary, jej rodziny i znajomych. Ta siedmioletnia dziewczynka dzięki zaczarowanej zabawce (tytułowy dziadek do orzechów) wprowadziła mnie do świata, w którym ożywają lalki i wszystko wydaje się takie realne a jednocześnie jest baśniowe.
Sięgnęłam po literaturę skierowaną do dzieci, ciekawa jakie napotkam różnice w języku, sposobie myślenia, czy też odczuciach dzieci z XIX w a dzieci z XXI w. Świat, w który wkroczyłam dzięki małej Klarze oczarował i zauroczył mnie. W tym momencie stałam się dziewczynką, która przeżywa swoje przygody. Czytając książkę, analizowałam różnice, jakie są między dziećmi z tamtej epoki a obecnej. Byłam mile zaskoczona, że mimo używania innych słów, dzieci nie różnią się niczym.
Jednak głównym przesłaniem książki jest przyjaźń (Klary i Dziadka do Orzechów) odwaga (Dziadek wobec Króla Myszy) oraz miłość (Klary po odczarowaniu dziadka do orzechów.
Literatura godna polecenia rodzicom do przeczytania swoim pociechom. Będą z pewnością zadowoleni.
Ernst Theodor Amadeus Hoffmann ist der Autor vieler Geschichten für Kinder. Darunter „Nussknacker und Mausekönig”, das erstmals 1816 in Berlin veröffentlicht wurde.
Dank der Autorin konnte ich die kleine Clara, ihre Familie und ihre Freunde kennen lernen. Dieses siebenjährige Mädchen hat mich mithilfe von einem verzauberten Spielzeug (dem titelgebenden Nussknacker) in eine Welt eingeführt, in der Puppen zum Leben erwachen und alles so real und märchenhaft zugleich erscheint.
Ich griff zur Kinderliteratur und war neugierig, welche Unterschiede ich in der Sprache, im Denken und Fühlen von Kindern des 19. und des 21. Jahrhunderts finden würde. Die Welt, in die ich dank der kleinen Clara eintrat, verzauberte und bezauberte mich. In diesem Moment wurde ich zu einem Mädchen, das seine eigenen Abenteuer erlebt.
Während ich das Buch las, analysierte ich die Unterschiede zwischen den Kindern von damals und heute. Ich war angenehm überrascht, dass sich die Kinder trotz den Unterschieden in der Wortwahl nicht unterscheiden.
Die Hauptbotschaft des Buches ist jedoch die der Freundschaft (Clara und der Nussknacker), des Mutes (der Nussknacker gegen den Mäusekönig) und der Liebe (Clara nach der Enttäuschung des Nussknackers).
Literatur, die es wert ist, Eltern zu empfehlen, ihren Kindern vorzulesen. Sie werden sicher begeistert sein.